Pijafka.pl | polski warez

I. Do zobaczenia w zaświatach

Albert i Edward mieli szczęście, że ocaleli z wojennej zawieruchy, ale szybko zrozumieją, że jako weterani nie będą mieli łatwego życia w nowej Francji. Dla kraju o wiele cenniejsi okazują się ci, którzy zginęli, ocaleni są tylko problemem. Albert – skromny urzędnik, stracił wszystko. Edward, niegdyś wybuchowy artysta, po śmierci rodziny stał się wrakiem człowieka. Choć bezbronni i opuszczeni, postanawiają sięgnąć po zemstę – organizują akcję, która ma spowodować rozruchy w całym kraju.

Grand Prix Nagrody Goncourtów 2013, określanej często mianem „małego Nobla”

"Jedna z najbardziej wartościowych książek, do których po prostu trzeba wracać" -Pierre Assouline, La République des livres

II. Kolory ognia

Nie ma takiego piekła, które pokonałoby tę kobietę.

Luty 1927 roku. Cały Paryż zbiera się na pogrzebie wpływowego milionera, Marcela Péricourta. Jego finansowe imperium ma przejąć wnuk, ale los decyduje inaczej… Jednego dnia załamuje się całe życie córki Marcela, Madeleine, a ona sama orientuje się, że nie zostało jej nic, prócz nędzy i upadku.

Madeleine przyjdzie zmierzyć się z niegodziwością ludzi, chciwością czasów, korupcją oraz niezdrową ambicją zarządców imperium jej ojca. Będzie musiała wykorzystać całą inteligencję, determinację oraz odziedziczony po ojcu instynkt, by przetrwać i odbudować życie i majątek, choć jej, jako kobiecie, nie przysługuje nawet prawo do podpisania czeku…

Ta kobieta – choć jeszcze o tym nie wie – ma w sobie siłę charakteru ojca, która doprowadziła go do fortuny. I obmyśli iście diabelski plan, aby zemścić się na sprawcach jej upadku.

III. Lustro naszych smutków

TRZECIA Z CYKLU POWIEŚCI LEMAITRE’A ROZPOCZYNAJĄCEGO SIĘ OD „DO ZOBACZENIA W ZAŚWIATACH” (NAGRODZONEJ GRAND PRIX NAGRODY GONCOURTÓW 2013).

RODZINNE SEKRETY, ROMANSE, BOHATEROWIE, KTÓRYCH NIKT NIE ZAUWAŻA, NIKCZEMNICY, W KTÓRYCH WIDZI SIĘ BOHATERÓW, MAŁE PRAGNIENIA I WIELKIE AMBICJE, BURLESKA I TRAGIZM – JEDNYM SŁOWEM ŻYCIE A LA FRANÇAISE.

Każdy naród ma w swojej historii momenty, których się wstydzi. Dla Francuzów z całą pewnością zalicza się do nich kampania z 1940 roku. Po temat sięgali najwięksi pisarze, jak Jean-Paul Sartre. Nie mógł się temu oprzeć również Lemaitre. I choć jego rozliczenie z tym okresem nie ocieka jadem – jest miejscami zabawne i ciepłe – nie traci przez to swej mocy.

Kwiecień 1940 roku. W Paryżu wszyscy mówią o wkroczeniu Niemców, które ma nastąpić lada chwila, ale większość Francuzów żyje swoimi sprawami. Młoda nauczycielka Louise Belmont próbuje się odnaleźć po skandalu obyczajowym, w który była zamieszana. Pan Jules karmi klientów w swojej restauracji. Uroczy hochsztapler Désiré Migault, który nie zawsze tak się nazywał i był już adwokatem, pilotem i chirurgiem, teraz próbuje swoich sił w Ministerstwie Informacji. Obrotny starszy kapral Landrade wykorzystuje pobyt w wojsku do robienia interesów, a paryski żandarm Fernand widzi w histerycznych działaniach władz szansę na spełnienie marzenia jego ukochanej żony.

Kiedy ogarnięta paniką Francja pogrąża się w chaosie i mieszkańcy Paryża uciekają przed Niemcami, największe szumowiny – kanalie i tchórze – wypływają na powierzchnię. Ale jest też kilku ludzi dobrej woli, którzy nie poddają się otaczającemu ich zdeprawowaniu i zmierzają do szczególnego miejsca.
"Le Monde"

[, 2014/22]