Pijafka.pl | polski warez

Elegia plus komedia – jak twierdzi narratorka – to jedyny sposób, by wyrazić, jak teraz żyjemy. A jeśli nawet coś w prawdziwym życiu nie jest zabawne, to jeszcze nie znaczy, że nie można o tym pisać tak, jakby było. Tak właśnie prowadzi narrację Nunez, zastanawiając się, czy w post-covidowym świecie da się budować prawdziwe relacje? Jak to jest żyć w tak złożonym momencie historii i jak bardzo teraźniejszość wpływa na sposób, w jaki postrzegamy własną przeszłość? Humor to zdaniem autorki bezcenne schronienie. Równie ważne są zaś relacje z innymi – w tej akurat powieści ze słownikowym (z pozoru) przedstawicielem pokolenia Z i przemądrą arą o imieniu Eureka. „Słabsi” pokazują, co dzieje się, kiedy obcy sobie ludzie zechcą otworzyć się na drugiego i jak nawet najmniejsze akty dobroci mogą złagodzić niepokoje innego człowieka. A amerykańska autorka nie byłaby sobą, gdyby nie rozważała przy tym także istoty i sensu pisania.

„Przezabawna i głęboko refleksyjna.”
- „Time”

„Komiczna i mądra. Nunez udało się z wielką swobodą napisać historię śmiertelności.”
- „Publishers Weekly”

„Przenikliwa analiza charakteru czytania, pisania, tworzenia fikcji – szczególnie w czasach wszechobecnego zagrożenia.”
- „Shelf Awareness”

„Przedmiotem badania Nunez jest sama istota życia: wątłe piękno ludzkich relacji, to, czym jest pamięć, sens pisania, upływ czasu… a wynik okazuje wręcz uderzająco nieskomplikowany. Oszczędny, niedopowiedziany, często zabawny zapis mniej przypomina powieść, a bardziej podsłuchiwanie czyjegoś mózgu. „Słabsi” są dziwnie, uroczo pełni nadziei. Czujni – i zaskakująco czuli.”
- „Kirkus”

https://turbobit.net/z2yu1dk94g7d.html