Pijafka.pl | polski warez

Zapomnijcie o Jerzym i smoku. Zapomnijcie o sir Lancelocie i rycerskich opowieściach. To będzie brudna robota. Poleje się krew, pofruną flaki. Oto najemny rycerz, jakiego jeszcze nie widzieliście.
Dwadzieścia osiem florenów miesięcznie to wygórowana opłata dla człowieka, który ma stawić czoło Dziczy.
Dwadzieścia osiem florenów miesięcznie to stanowczo za mało, kiedy w bitewnym tumulcie szczęki wiwerny zatrzaskują się człowiekowi na hełmie i potwór zaczyna mu odgryzać głowę. Sama taka walka to nie przelewki; dowodzenie kompanią ludzi – a nawet gorzej, kompanią najemników – w obliczu zabójczo przebiegłych bestii z Dziczy jest jeszcze trudniejsze. Trzeba mieć do tego odpowiednie urodzenie, wyszkolenie i diabelne szczęście.
Czerwony Rycerz dysponuje tymi wszystkimi przymiotami, na dodatek jest młody i żądny zarobku. Kiedy więc najmuje się wraz ze swoim oddziałem do ochrony żeńskiego klasztoru, traktuje to zadanie jako jedno z wielu zleceń. Klasztor jest bogaty, siostrzyczki zakonne śliczne, a zagrażający im potwór – wcale nie taki straszny.

Kłopot w tym, że to nie będzie zwykłe zlecenie. To będzie wojna…

Lojalność kosztuje.
Za to zdrada jest darmowa.
Kiedy cesarz zostaje wzięty na zakładnika, pojawia sie zapotrzebowanie na usługi Czerwonego Rycerza i jego kompanów - tyle że zewsząd otaczają ich wrogowie. Rewolta w całym kraju, stolica oblężona - ewentualne zwycięstwo nie przyjdzie łatwo. Ale Czerwony Rycerz ma plan...
Nie wiadomo tylko, czy uda mu się jednocześnie prowadzić walkę na wszystkich frontach: politycznym i magicznym, militarnym i romantycznym. Zwłaszcza że przecież zamierza wygrać WSZYSTKIE te bitwy.

NIEKTÓRZY SPRAWUJĄ WŁADZĘ Z URODZENIA NIEKTÓRZY JĄ PRZEJMUJĄ A NIEKTÓRZY SĄ NA TYLE MĄDRZY, ŻEBY NIGDY O NIĄ NIE ZABIEGAĆ

Czerwony Rycerz bez wahania występował przeciwko rycerzom, armiom i potędze cesarstwa. Walczył na rzeczywistych i magicznych polach bitewnych, a obecnie ma przed sobą największe wyzwanie.
Radosne wiosenne wydarzenie, kiedy kwiat rycerstwa będzie kruszyć kopie, walcząc o królewskie względy i uznanie. To rywalizacja polityczna, a Czerwony Rycerz ma odpowiednie umiejętności, żeby zwyciężyć. Ale stawka może być wyższa, niż sądzi. Na dworze Alby panoszy się niebezpieczna grupa wojowniczych rycerzy, którym przewodzi największy rycerz na świecie: Jean de Vrailly – i nagrodą, o którą walczy, jest nie królewskie uznanie, ale tron samej Alby.

Gdzie istnieje rywalizacja, tam nadarza się okazja; pytanie, czy Czerwony Rycerz z niej skorzysta? A może zrobią to stworzenia Dziczy?

Jeden wróg upadł. Pozostał większy. Trwa wojna…

Czerwony Rycerz zmierzył się z potęgą wroga i wygrał. Dzięki zwycięstwu, które będzie pamiętane przez wieki, zjednoczył różne frakcje i uczynił z nich sprzymierzeńców przeciwko potężnemu nieprzyjacielowi, jakiego dotąd nie widziano.

Teraz będzie potrzebować tego przymierza bardziej niż kiedykolwiek.

Drapieżny, krwawy epicki cykl Syn zdrajcy osiąga dramatyczne apogeum w tym piątym i ostatnim tomie.
W punkcie kulminacyjnym cyklu sprzymierzone armie Dziczy i królestw ludzi muszą zmierzyć się z Popiołem, walcząc o kontrolę nad bramami prowadzącymi do hermetycznego wszechświata – i o zachowanie kontroli nad własnym przeznaczeniem.
W Albie królowa Dezyderata usiłuje odbudować królestwo zniszczone przez rok wojny domowej, podczas gdy na zachodzie trwają jesienne bitwy. W Terra Antica Czerwony Rycerz próbuje zmusić swoich niechętnych sprzymierzeńców do rozprawienia się z Nekromantą i zaprzestania bratobójczych walk.

Ale gdy zbliża się ostatnia bitwa, Czerwony Rycerz dokonuje przerażającego odkrycia... być może ta bitwa już się kiedyś odbyła.